(ភ្នំពេញ)៖ សាកសពអ្នកជម្ងឺកូវីដ -១៩ ដែលស្លាប់ម្នាក់ត្រូវបានសាច់ញាតិដឹកយកទៅស្រុកកំណើតនៅឯខេត្តត្បូងឃ្មុំបន្ទាប់ពីអ្នកភូមិរាប់រយនាក់នៅឃុំព្រែកខ្សាច់គរស្រុកពាមរខេត្តព្រៃវែងបដិសេធ កប់គាត់នៅទីបញ្ចុះសពខាងក្រោយភូមិរបស់ពួកគេព្រោះខ្លាចថាវានឹងរាលដាលមេរោគនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ។
លោកលីចន្ថាអធិការនគរបាលស្រុកព្រែកខ្សាច់បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថានៅរសៀលថ្ងៃទី ១ ខែសីហាបុរសជនជាតិខ្មែរឥស្លាមម្នាក់រស់នៅភូមិចកឃ្លាំងឃុំពាមរក៍បានស្លាប់បន្ទាប់ពីមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃជាច្រើនឆ្នាំ។
លោកថាគណៈកម្មាធិការបង្ការជំងឺកូវីដ -១៩ ស្រុកពាមរក៏បានបញ្ជូនក្រុមគ្រូពេទ្យដើម្បីពិនិត្យរាងកាយបុរសដោយប្រើតេស្តអង់ទីកររហ័សសម្រាប់កូវីដ -១៩ ហើយវាត្រឡប់មកវិជ្ជមានវិញ។
ដោយសារគ្មានកន្លែងបញ្ចុះសពបុរសម្នាក់នៅភូមិចកឃ្លាំងក្រុមគ្រួសារនៃសពបានស្នើសុំឱ្យប្រធានគណៈកម្មាធិការបញ្ចុះសពគាត់នៅឯទីបញ្ចុះសពនៅភូមិឧត្តមឃុំព្រែកខ្សាយគរប៉ុន្តែអ្នកភូមិនៅទីនោះរារាំងចលនានេះ។
“ យើងបានផ្តល់ការអនុញ្ញាតនិងសម្របសម្រួលការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ជីកដែលជួលដោយគ្រួសារសពដើម្បីជីកផ្នូរនៅលើភ្នំ។ ប៉ុន្តែនៅពេលការជីកបានបញ្ចប់អ្នកភូមិដែលមានសាច់ញាតិកប់នៅទីនោះបានតវ៉ាហើយមិនអនុញ្ញាតឱ្យបុរសនោះកប់នៅទីនោះទេ” ។
បើតាមលោកចន្ថាអ្នកភូមិបានផ្តល់ហេតុផលផ្សេងៗដើម្បីប្រឆាំងនឹងការបញ្ចុះសពនេះ។
ម៉ៅចំរើនអាយុ ៤៦ ឆ្នាំដែលបានចូលរួមក្នុងការតវ៉ានេះបានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍តាមរយៈក្រសួងសុខាភិបាលក៏ដូចជាអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានថាគាត់បានដឹងថាកូវីដ ១៩ គឺជា“ ជំងឺឆ្លងដ៏សាហាវបំផុត” ហើយប្រសិនបើគ្រួសារណាមួយមានសមាជិកឆ្លងនោះគ្មាននរណាម្នាក់ ហ៊ានចូលមកជិតព្រោះខ្លាចឆ្លងមេរោគ
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា“ នោះហើយជាមូលហេតុដែលយើងមិនចង់នាំយកសាកសពជាមួយ Covid-19 មកបញ្ចុះនៅក្បែរភូមិរបស់យើងព្រោះវាអាចបង្កឱ្យមានការផ្ទុះឡើងនៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង” ។
យោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោកកូវីដ -១៩-ខណៈពេលដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សជាពិសេសចំពោះមនុស្សចាស់និងអ្នកដែលមានស្ថានភាពសុខភាពពីមុន-មិនមែនជាជំងឺ“ សាហាវបំផុត” ទេហើយរាងកាយដែលកប់ត្រឹមត្រូវនឹងមិនមានហានិភ័យនៃការចម្លងមេរោគទេ។
លោកសេងទៀងអភិបាលស្រុកពាមរក៍បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថាបុរសជនជាតិខ្មែរឥស្លាមនេះមានប្រវត្តិជំងឺលើសឈាមនិងទឹកនោមផ្អែមមុនពេលគាត់ស្លាប់ហើយគាត់ត្រូវបានគេរកឃើញថាស្លាប់នៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់កាលពីថ្ងៃទី ៣១ ខែកក្កដា។
ទោះយ៉ាងណាដើម្បីធ្វើតាមការណែនាំសុខភាពនាងបានទូរស័ព្ទទៅក្រុមគ្រូពេទ្យដើម្បីពិនិត្យសាកសពជាមុនសិនហើយប្រសិនបើគាត់អវិជ្ជមានចំពោះកូវីដ -១៩ គាត់នឹងត្រូវប្រគល់ទៅឱ្យសាច់ញាតិរបស់គាត់ដើម្បីរៀបចំបុណ្យសព។
ទោះយ៉ាងណារាងកាយមានភាពវិជ្ជមានចំពោះ Covid-19 ដូច្នេះគណៈកម្មាធិការបង្ការ Covid-19 ស្រុកត្រូវរកកន្លែងមានសុវត្ថិភាពដើម្បីបញ្ចុះសពគាត់។
“ ដោយសារយើងមិនមានដីទំនេរសម្រាប់បញ្ចុះសពអាជ្ញាធរបានសម្រេចចិត្តបញ្ចុះសាកសពនៅទីបញ្ចុះសពព្រោះទីតាំងនោះជាដីសាធារណៈរបស់រដ្ឋ។ មុនពេលយកសាកសពចេញក្រុមគ្រូពេទ្យបានរុំរាងកាយយ៉ាងតឹងនៅក្នុងមឈូសហើយបាញ់ថ្នាំសម្លាប់មេរោគប៉ុន្តែដោយសារអ្នកភូមិមិនយល់និងភ័យខ្លាចពួកគេបានចេញមកបញ្ឈប់វា” ។
បន្ទាប់ពីមានការរារាំងពីអ្នកភូមិក្រុមគ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះបានសុំឱ្យអាជ្ញាធរយើងជួយអន្តរាគមន៍នាំយកសពទៅបញ្ចុះនៅឯស្រុកកំណើតរបស់គាត់នៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ ឥឡូវនេះបញ្ហាត្រូវបានដោះស្រាយហើយ” នាងបាននិយាយ។ – បណ្តាញព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍/អាស៊ី
